Leven na de dood
.
.
Heel veel warmte en licht voor jou, en alle zielen op aarde en ….
.
Lieve mens
Op deze dag van Allerheiligen en Allerzielen denken we extra aan dierbaren, vreemden en mensen die in levenden lijve niet meer hier zijn.
Geloof jij in leven na de dood? Kunnen we het bewijzen? Ik geloof er wel in. Ik deel graag deze bijzondere ervaring uit mijn biografisch schrijven.
Heb jij ook een ervaring? Neem je pen of tik het neer op je toetsenbord, het lucht je hart en ziel.
Wil jij jouw ervaring meedelen? Schrijf het dan zeker hieronderaan neer.
“Engeltjes bestaan niet.”
‘Welles’,”Nietes”. Maar jaaaa, engeltjes bestaan wel, je hebt toch gezegd dat mama in de hemel is bij de Engeltjes, waarom zeg je dan nu dat ze niet bestaan? Waar is mama dan?!
Broer kijkt me met grote ogen aan, zwijgend trekt hij zijn schouders op.
Je hebt toch gezegd dat ze uit de hemel naar mij kijkt, dat ze weet wat ik doe?!
“Nietes”
Met stampende voeten ga ik verder:
‘Tante Martha heeft ook gezegd dat mama een engel was, lief en mooi en; zacht, en dat ze ons heel graag zag! Dat ze niet echt dood is, verder in de hemel leeft en bij haar bewaarengel is! Ik heb toch ook een bewaarengel. En toen ik mijn roze fluwelen zondagskleedje droeg zei tante dat ik een klein Engeltje zoals mama was. En dat ik mama niet kan zien, en mijn bewaarengel ook niet, maar dat ze in de hemel leeft en over mij waakt. Dat hebt gij ook allemaal gezegd!’
Dikke waterlanders vinden hun weg over mijn bolle wangen, broer legt zijn arm rond me.” Het spijt mij zusje, ik weet het ook niet.”
‘Plots word ik wakker, verstijfd van angst. lk durf mijn ogen niet te openen.’
Het was laat toen ik gisterenavond in mijn bed met warme flanellen lakens kroop. Ik kon de slaap niet meteen vatten. De voordracht over reïncarnatie, “over leven na de dood”, bestaan of vergaan, hielden me nog in hun ban. Vragen die ik me heel dikwijls stelde. Overgegaan naar de andere kant. Welke kant? Zijn ze er nog? Zien we ze nog weer? In een ander leven? Of nu nog? En mijn verlangen naar degenen die er niet meer waren. Sommigen. Ik kon erover meepraten, ‘ over dode mensen’. Mijn gedachten gingen naar het doden-lijstje. Onbekende oma’s en opa’s niet meegerekend.
Mamake was de eerste, dan pleegmoeder nummer één, mijn pleegvader volgde hierop nog voor mijn vader overging, allen voor ik vijfentwintig werd. Oh ja, ik vergat nog die vieze vuile oude vader van mijn pleegvader, die was nummer twee op de lijst. Hij had lang genoeg geleefd. Die was beter nummer één geweest. Mijn gedachten vertoeven bij hun, maar vooral bij mamake. Veel te vroeg. Tweeënveertig was ze. Haar plotse dood nog voor ik drie werd veranderde in een oogknip mijn levensrichting. Een grote schok: ‘mamake dood’, ons achterlatend met een invalide onbekwame vader. Een pleeggezin voor mij en voor mijn broer een ander. Familie weg. ‘Dood en levend.’
‘Mamake, waar ben je?’ Ik herinner me je niet, ik wil je zo graag voelen, dat je me knuffelt. Met deze vage herinneringen van het doelloos zoekende kindje en mijn diepe verlangens naar haar, droom ik weg tussen de warme lakens.
“Verstijfd van angst lig ik daar, ik durf mijn ogen niet te openen”. Droom ik? Vingertoppen beroeren mijn hoofd. Ik voel handen die zachtjes door mijn haren strelen. Of slaap ik nog? Ik beweeg mijn tenen, ik durf niet meer dan dat te bewegen. Nee, ik ben wakker. Nog steeds voel ik haar handen.. haar warmte, eindelijk vervuld, ik voel haar. Langzaam ebt alles weg.
Dikke waterlanders rollen over mijn wangen, niet van verdriet of onmacht nu. Mijn hart is licht.
Mama Engeltjes-bestaan echt!
Met veel warmte, Jeannine Herssens
Loslaten in liefde en leven in het nu.
Wil jij jouw ervaring meedelen? Schrijf het dan zeker hieronderaan neer.
Trackbacks & Pingbacks
-
[…] mijn blog van vorig jaar mailde ik mijn ervaring over mijn overleden […]
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Beste Jeannine,
Ik vind het heel fijn jouw mooie woorden op deze Allerheiligendag te mogen lezen !!!
Met hartelijke groeten van Guido
Van harte Guido
Mijn aanrader:
De boeken van Jozef Rulof. Zijn eerste boek: Een blik in het Hiernamaals.
Er is heel veel info te vinden op zijn site.
Hartelijk dank Monique, geen onbekende voor mij 🙂
heel mooi Jeannine ! En uitgerekend bij deze begin november-dagen.
Je verhaal is zo mooi en fijn en echt. Leven na de dood alhier, bestaat echt en als je wil, kan je er al met één voetje instaan, samen met een geliefde, heel even, met een knuffel en een fijne gedachte, om dan in het “hier en nu” terug te landen, tot je volgend bezoekje.
Dank je wel Franck, inderdaad, als je het zo lijfelijk voelt, dan weet je dat er meer is tussen hemel en aarde. Hartelijke groet.